niebieski metylenowy

Historia błękitu metylenowego

Niemiecki chemik Heinrich Caro wyprodukował błękit metylenowy, znany również jako chlorek metylotioniniowy, syntetycznie po raz pierwszy w 1876 roku. Był to pierwszy organiczny barwnik oparty na węglowodorach, który uzyskał patent. Czysty barwnik ma ciemnozielony kolor w postaci proszku lub kryształu. W roztworach wodnych zmienia się jednak w bardzo silny ciemnoniebieski kolor.

Obszary zastosowań

Błękit metylenowy jest stosowany w chemii, biologii, medycynie i technologii barwienia. Według Wikipedii, był on stosowany w medycynie między innymi do zwalczania malarii. Jest również stosowany jako prekursor hydroksychlorochiny i chlorochiny. W mikroskopii służy do selektywnego barwienia niektórych rodzajów tkanek. Na przykład w akwarystyce stosuje się go jako środek dezynfekujący, aby utrzymać chorobotwórcze bakterie, grzyby i pasożyty z dala od drogich ryb hodowlanych. Ryby wydają się być bardziej witalne i energiczne oraz żyją dłużej. Bardzo intensywnie barwi papier i tekstylia, nawet w najmniejszych ilościach.